Η πρώτη δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζόμενους για ζημιές που μπορούν να συμβούν εν ώρα εργασίας, αν αποδειχτεί πως αυτές προκλήθηκαν από λάθος του εργαζόμενου.
Ειδικότερα, ο Αρειος Πάγος εξέτασε υπόθεση σχετική με οδηγό νταλίκας που έχασε τον έλεγχο στην Ιταλία και προσέκρουσε σε μεταλλικό κιγκλίδωμα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το φορτίο (γαλακτοκομικά) και η νταλίκα να τυλιχτεί στις φλόγες.
Ο οδηγός πρόλαβε να βγει ζωντανός από το φλεγόμενο όχημα, αλλά ο Αρειος Πάγος υιοθέτησε την απόφαση του Εφετείου, κρίνοντας πως δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια και γι' αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του κατά 99%!
Ο Αρειος Πάγος στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες...». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.
Μόνο ένα μέλος του δικαστηρίου στήριξε τον οδηγό, υπογραμμίζοντας πως δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζόμενου σε ένα εργατικό ατύχημα, καθώς «ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου».
Η δεύτερη απόφαση αναγνωρίζει υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε έναν 41χρονο οδηγό νταλίκας, για το θάνατό του εν ώρα εργασίας. Ο οδηγός βυτιοφόρου έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, στο δρομολόγιο Ζάκρος Καρδίτσας - Ταύρος Αττικής, μεταφέροντας γάλα. Το όχημα ξέφυγε από την πορεία και έπεσε στον γκρεμό. Οι συγγενείς του υποστήριξαν πως η εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια, επί οκτώ ώρες κάθε μέρα, χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, σημείωναν πως ο 41χρονος, για να μη χάσει τη δουλειά του, εργαζόταν νυχθημερόν.
Η εργοδοσία ισχυρίστηκε πως ο θάνατος του οδηγού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο, επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Αυτή η παράλειψη, σύμφωνα με τους δικηγόρους της εταιρείας, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% και η αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς θα πρέπει να είναι ανάλογη. Το Εφετείο υιοθέτησε το σκεπτικό τους και αποφάσισε ότι η εταιρεία θα πρέπει να αποζημιώσει την οικογένεια σε ποσοστό 60%.
Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου
Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν!
Ο Αρειος Πάγος ανέτρεψε εν μέρει αυτή την απόφαση, διαπιστώνοντας πως υπήρξαν κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της και επέστρεψε την υπόθεση στο Εφετείο για νέα κρίση.
