Άρθρο - Το σχόλιο του newsfish.gr -10/11/2014
«Πρωί Δευτέρας στην Στρατηγού Καλλάρη. Κέντρο καρακέντρο. Περιμένω να ανάψει το φανάρι και βλέπω να περνάνε εφτά ταξί και ένα λεωφορείο.Μετά ακόμη πέντε ταξί... Μισά άδεια, μισά με ένα άτομο μέσα. Δεξιά η Παύλου Μελά είναι γεμάτη παρκαρισμένα μπλε αμάξια ως τον Λευκό Πύργο με τους οδηγούς να μιλούν όρθιοι έξω από τα οχήματά τους και να... περιμένουν. Η πόλη
των ταξί...Θεσσαλονίκη 2014.
Δεν έχω κάτι με τους ταξιτζήδες. Παλαιότερα, που είχαν δουλειά και κονομούσαν, είχα. Βρέθηκαν με μία άδεια, χαρισμένη ή αγορασμένη, σίγουρα πάντως υπερτιμημένη από την αγορά και δραστηριοποιήθηκαν συντεχνιακά, για την πάρτη τους. Δεν φορολογήθηκαν ποτέ, δεν σκέφτηκαν τον πελάτη, ούτε τον δημόσιο χώρο, ούτε τους υπόλοιπους οδηγούς. Οι θρασσύτατοι επιβλήθηκαν σε μια σιωπηρή πλειοψηφία σοβαρών ανθρώπων που δεν έκαναν τίποτα να προστατέψουν την φήμη του επαγγέλματος.
«Και ποιος δεν το κάνει αυτό», μου λέει συχνά ο κουμπάρος μου που έχει μισή άδεια δική του... «Εσείς οι δημοσιογράφοι δεν το κάνατε; Οι δημόσιοι υπάλληλοι;».
Δίκιο έχει, δεν αντιλέγω. Προβληματίζομαι μόνο γιατί τον αγαπάω και με νοιάζει το αν αυτή η κατάσταση θα αλλάξει. Αν οι οδηγοί ταξί, ιδιοκτήτες ή υπάλληλοι, θα καταφέρνουν να βγάζουν τα προς το ζην από αυτό το δύσκολο επάγγελμα που καλύπτει σημαντικές ανάγκες, ελλείψει εναλλακτικών μέσων μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη.
Η αιτία της κρίσης στο χώρο των ταξί είναι γνωστή. Μέσα στην οικονομική κατάρρευση του μεσαίου εισοδήματος, το κοινό περιόρισε δραματικά το πεντάευρο του ταξί. Παίρνει το λεωφορείο ή δεν κατεβαίνει καν στην πόλη. Ισως αν η συμπεριφορά των οδηγών ταξί τα προηγούμενα χρόνια ήταν καλύτερη, να βλέπαμε λίγο μικρότερη πτώση στους τζίρους. Το πρόβλημα, όμως, δε θα λύνονταν. Το λέω αυτό γιατί δε θέλω να υπονοηθεί πως η κρίση στο επάγγελμα είναι μια τιμωρία για όσα (δεν) έκαναν οι ταξιτζήδες τα «χρυσά» χρόνια που προηγήθηκαν. Οχι, εκείνα πέρασαν. Είναι όμως και μια απόδειξη πως, αφού δεν κατάφεραν τότε να προστατεύσουν το επάγγελμά τους, δεν θα μπορέσουν ούτε τώρα...
Μεσημέρι πια Δευτέρας και η Τσιμισκή, αριστερά πριν την Αγίας Σοφίας και δεξιά πριν την Αριστοτέλους, είναι πάλι γεμάτη σταθμευμένα ταξί. Ενας γερανός διώχνει τα αυτοκίνητα, όχι και τα ταξί. Ενας κοτζαμάνης ξεφορτώνει και κάνει την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι: «Φιλαράκι, ένα λεπτό και φεύγω». Ζούγκλα το κέντρο. Μητροπόλεως σταματημένη, Ερμού και Καρόλου Ντηλ παράνοια...
Και σκέφτομαι τώρα εγώ: Αν αυτό το κλασικό Δευτεριάτικο πρωινό ήταν στην πόλη ακριβώς τα μισά ταξί, δεν θα έβγαζαν μεγαλύτερο μεροκάματο; Αν έμπαινε ένας δακτύλιος στα ταξί, μονά - ζυγά, δεν θα ήταν καλύτερα και για τους οδηγούς και για την πόλη; Αντί να βγάζουν 20 ευρώ κάθε μέρα να έβγαζαν 40 ανά διήμερο ή και περισσότερα αν το κόλπο έπιανε και η κατανάλωση μεγάλωνε σταδιακά. Στο κάτω κάτω ας κάνουν και κάτι άλλο τα πρωινά που δε θα δουλέψουν. Ας ξεκουραστούν, αυτοί που τόσα χρόνια έχουν πεθάνει στην κούραση.
Για να συμβεί αυτό φυσικά πρέπει να θυσιαστεί ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων. Να μείνουν σχεδόν μόνον οι ιδοκτήτες. Μεγάλο το κόστος αλλά κάποια στιγμή όλοι αυτοί που δουλεύουν μόνο για τα πετρέλαια θα το κάνουν από μόνοι τους. Θα τα παρατήσουν. Δε βγαίνει πλέον...
Φυσικά οι περισσότεροι ταξιτζήδες ακόμη σφυρίζουν αδιάφορα. Ισως τρώνε από τα έτοιμα. Ισως αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο που αντέδρασαν μεγάλες ομάδες επαγγελματιών που τα επαγγέλματά τους έσβησαν στο παρελθόν κι αυτοί δεν πήραν καν χαμπάρι... Σίγουρα, πάντως, η λύση δεν είναι ούτε το να παρκάρουν στην Τσιμισκή, ούτε το να μπαίνουν στις λεωφορειολωρήδες με τσαμπουκά. Ούτε καν το να αυξήσουν το κόμιστρο που είναι πολύ φτηνό γιατί απλά, ο κόσμος δεν έχει άλλα λεφτά να δώσει...
Περισσότερη κίνηση στους δρόμους, αύριο το πρωί...»
Δεν έχω κάτι με τους ταξιτζήδες. Παλαιότερα, που είχαν δουλειά και κονομούσαν, είχα. Βρέθηκαν με μία άδεια, χαρισμένη ή αγορασμένη, σίγουρα πάντως υπερτιμημένη από την αγορά και δραστηριοποιήθηκαν συντεχνιακά, για την πάρτη τους. Δεν φορολογήθηκαν ποτέ, δεν σκέφτηκαν τον πελάτη, ούτε τον δημόσιο χώρο, ούτε τους υπόλοιπους οδηγούς. Οι θρασσύτατοι επιβλήθηκαν σε μια σιωπηρή πλειοψηφία σοβαρών ανθρώπων που δεν έκαναν τίποτα να προστατέψουν την φήμη του επαγγέλματος.
«Και ποιος δεν το κάνει αυτό», μου λέει συχνά ο κουμπάρος μου που έχει μισή άδεια δική του... «Εσείς οι δημοσιογράφοι δεν το κάνατε; Οι δημόσιοι υπάλληλοι;».
Δίκιο έχει, δεν αντιλέγω. Προβληματίζομαι μόνο γιατί τον αγαπάω και με νοιάζει το αν αυτή η κατάσταση θα αλλάξει. Αν οι οδηγοί ταξί, ιδιοκτήτες ή υπάλληλοι, θα καταφέρνουν να βγάζουν τα προς το ζην από αυτό το δύσκολο επάγγελμα που καλύπτει σημαντικές ανάγκες, ελλείψει εναλλακτικών μέσων μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη.
Η αιτία της κρίσης στο χώρο των ταξί είναι γνωστή. Μέσα στην οικονομική κατάρρευση του μεσαίου εισοδήματος, το κοινό περιόρισε δραματικά το πεντάευρο του ταξί. Παίρνει το λεωφορείο ή δεν κατεβαίνει καν στην πόλη. Ισως αν η συμπεριφορά των οδηγών ταξί τα προηγούμενα χρόνια ήταν καλύτερη, να βλέπαμε λίγο μικρότερη πτώση στους τζίρους. Το πρόβλημα, όμως, δε θα λύνονταν. Το λέω αυτό γιατί δε θέλω να υπονοηθεί πως η κρίση στο επάγγελμα είναι μια τιμωρία για όσα (δεν) έκαναν οι ταξιτζήδες τα «χρυσά» χρόνια που προηγήθηκαν. Οχι, εκείνα πέρασαν. Είναι όμως και μια απόδειξη πως, αφού δεν κατάφεραν τότε να προστατεύσουν το επάγγελμά τους, δεν θα μπορέσουν ούτε τώρα...
Μεσημέρι πια Δευτέρας και η Τσιμισκή, αριστερά πριν την Αγίας Σοφίας και δεξιά πριν την Αριστοτέλους, είναι πάλι γεμάτη σταθμευμένα ταξί. Ενας γερανός διώχνει τα αυτοκίνητα, όχι και τα ταξί. Ενας κοτζαμάνης ξεφορτώνει και κάνει την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι: «Φιλαράκι, ένα λεπτό και φεύγω». Ζούγκλα το κέντρο. Μητροπόλεως σταματημένη, Ερμού και Καρόλου Ντηλ παράνοια...
Και σκέφτομαι τώρα εγώ: Αν αυτό το κλασικό Δευτεριάτικο πρωινό ήταν στην πόλη ακριβώς τα μισά ταξί, δεν θα έβγαζαν μεγαλύτερο μεροκάματο; Αν έμπαινε ένας δακτύλιος στα ταξί, μονά - ζυγά, δεν θα ήταν καλύτερα και για τους οδηγούς και για την πόλη; Αντί να βγάζουν 20 ευρώ κάθε μέρα να έβγαζαν 40 ανά διήμερο ή και περισσότερα αν το κόλπο έπιανε και η κατανάλωση μεγάλωνε σταδιακά. Στο κάτω κάτω ας κάνουν και κάτι άλλο τα πρωινά που δε θα δουλέψουν. Ας ξεκουραστούν, αυτοί που τόσα χρόνια έχουν πεθάνει στην κούραση.
Για να συμβεί αυτό φυσικά πρέπει να θυσιαστεί ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων. Να μείνουν σχεδόν μόνον οι ιδοκτήτες. Μεγάλο το κόστος αλλά κάποια στιγμή όλοι αυτοί που δουλεύουν μόνο για τα πετρέλαια θα το κάνουν από μόνοι τους. Θα τα παρατήσουν. Δε βγαίνει πλέον...
Φυσικά οι περισσότεροι ταξιτζήδες ακόμη σφυρίζουν αδιάφορα. Ισως τρώνε από τα έτοιμα. Ισως αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο που αντέδρασαν μεγάλες ομάδες επαγγελματιών που τα επαγγέλματά τους έσβησαν στο παρελθόν κι αυτοί δεν πήραν καν χαμπάρι... Σίγουρα, πάντως, η λύση δεν είναι ούτε το να παρκάρουν στην Τσιμισκή, ούτε το να μπαίνουν στις λεωφορειολωρήδες με τσαμπουκά. Ούτε καν το να αυξήσουν το κόμιστρο που είναι πολύ φτηνό γιατί απλά, ο κόσμος δεν έχει άλλα λεφτά να δώσει...
Περισσότερη κίνηση στους δρόμους, αύριο το πρωί...»
Διαβάζοντας αυτό το άρθρο-σχόλιο και έχοντας την πεποίθηση ότι αρκετοί είναι αυτοί που συμμερίζονται την άποψη του αρθρογράφου ,ένα πράγμα μας έρχεται στο μυαλό μας αλλά και στους περισσότερους συναδέλφους,ιδιοκτήτες και οδηγούς..«όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος»...
Και ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όπως αναφέρονται στο άρθρο.Για την άδεια να αναφέρουμε ότι σήμερα οι περισσότεροι στο επάγγελμα την έχουν χρυσοπληρώσει και πολλοί άλλοι έχουν πάρει δάνειο για την αγορά της.Είναι πολύ αόριστο το ότι δεν σκέφτηκαν ποτέ τον πελάτη ή τους άλλους οδηγούς ,μάλιστα θα συμφωνήσουμε ότι συνέβαινε, αλλά μόνο από ελάχιστους του κλάδου και όχι από το σύνολό του ώστε να μας τσουβαλιάζουν όλους όπως συμβαίνει συνήθως .Δεν είναι λίγες οι φορές και λίγοι οι συνάδελφοι που δεν πληρώθηκαν την κούρσα όταν δεν έφταναν τα χρήματα,ειδικά σε περιπτώσεις εφήβων.Το να πάρεις κούρσα διπλή-τριπλή κλπ. είχε δύο πλευρές-αυτόν που βρίσκεται μέσα στο ταξί και αυτόν που περίμενε απεγνωσμένα για ένα ταξί.
Τα παρκαρισμένα ΙΧ στην Τσιμισκή ουδέποτε τα σήκωσαν ούτε εκδιώχθησαν-ίσως τα διπλοπαρκαρισμένα ΙΧ-σε αντίθεση με τα ταξί που πολλάκις δέχθηκαν κλήσεις παράνομης στάθμευσης.Η στάθμευση-πιάτσα-στα αριστερά της Τσιμισκή είναι πάγιο αίτημα της Επιτροπής Αγώνα Ταξί.
Το να δουλεύουν τα μισά ταξί μας παραπέμπει σε πρόταση δημάρχου,και αναρωτιόμαστε αν με το ίδιο σκεπτικό θα πρέπει να είναι ανοιχτά τα μισά μαγαζιά,να πηγαίνουν οι μισοί στις λαϊκές αγορές,οι μισοί υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες...έτσι να ξεκουραζόμαστε όλοι.!!!!...και ας πληρώνουμε τα ασφάλιστρα στον ΟΑΕΕ για ένα μήνα ολόκληρο εργασίας και στο τέλος οι 1.500.000 άνεργοι να γίνουν 2.500.000...
Σήμερα με τα 4ωρα εργασίας ,με μισθούς πείνας, με συντάξεις πετσοκομμένες ,με πεντάμηνα,με ανεργία ,όταν κόβουν το ρεύμα,όταν πεινάνε,...όταν η φτώχεια και η εξαθλίωση καλπάζει....φταίει ο αριθμός των ταξί..??
Ούτε ο αριθμός των ταξί φταίει για την αναδουλειά στον κλάδο των ταξί,ούτε οι Κυριακές στον κλάδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,όλα αυτά οφείλονται σε μια πολιτική που αφανίζει τους μικρούς ,τους αυτοαπασχολούμενους και θέλει το μεγάλο κεφάλαιο να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της οικονομίας και μεις οι σκλάβοι των 350€.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΤΑΞΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΔΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
