Την ιδιωτικοποίηση του πυλώνα της επικουρικής σύνταξης προτείνει η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών.Είναι άσχετο η ενεργοποίηση νόμου για εγγύηση σύνταξης στα 360€ ??
Την είσοδο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο δεύτερο πυλώνα της επικουρικής σύνταξης προτείνει στο όνομα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών.
Η Ένωση προτείνει
κεφαλαιοποιητικό σύστημα, σε συνδυασμό με την είσοδο συμπληρωματικών συνταξιοδοτικών σχημάτων, με έμφαση την ιδιωτικοποίηση του πυλώνα επικουρικής ασφάλισης.
Η πρόταση αυτή δεν είναι τυχαία ως προς το περιεχόμενό της και τη χρονική στιγμή που έρχεται, καθώς επίκειται «αναμόρφωση» των επικουρικών συντάξεων με τη δημιουργία ατομικής μερίδας (κουμπαράς) για κάθε ασφαλισμένο που θα αποτυπώνει το σύνολο των εισφορών του στο σύστημα, βάση των οποίων θα προσδιορίζονται και οι συντάξιμες αποδοχές. Επί της ουσίας ο ασφαλισμένος θα ξέρει τι θα πληρώνει αλλά δεν θα ξέρει πότε και τι επίπεδο σύνταξης θα λάβει. Η πρόταση επίσης «συμπίπτει» με τις διαρκείς μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, που θα κλιμακωθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι κύριες και επικουρικές να γίνουν ένα προς τα κάτω φυσικά, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τους ιδιώτες.
Στην «επενδυτική προσαρμογή» των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων σε όφελος του κεφαλαίου. Και τέλος δεν είναι άσχετη με την επικείμενη ενεργοποίηση του νόμου σύμφωνα με τον οποίο το κράτος θα εγγυάται την καταβολή μέχρι 360 ευρώ ως σύνταξη. Δηλαδή, ήδη οι βάσεις για την ιδιωτικοποίηση του συνταξιοδοτικού συστήματος έχουν τεθεί, ενώ θα διαπεράσουν όλο το πλέγμα της κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή Υγεία-Πρόνοια, περίθαλψη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι προτάσεις αυτές απαλλάσσουν κράτος και εργοδοσία από τα «βαρίδια» του «κόστους» για την κοινωνική ασφάλιση, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, μετακυλίοντας εξ ολοκλήρου το «κόστος» αυτό, στην πλάτη των παραγωγών του πλούτου. Δεν θα πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής η διεθνής εμπειρία, της υλοποίησης των ιδιωτικών ασφαλιστικών συστημάτων που έφεραν παράδεισο κερδών για το κεφάλαιο, βυθίζοντας στη φτώχια και την εξαθλίωση εργαζόμενους που δούλεψαν μια ολόκληρη ζωή.
