Για τη μόρφωση που έχουμε ανάγκη
Με το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς που πήγαν στα σχολεία ήρθαν αντιμέτωποι με τα προβλήματα και τις ελλείψεις που είναι ιδιαίτερα οξυμένες.
Η ύπαρξη των ολοήμερων σχολείων είναι ακόμα αμφίβολη. Καθηγητές ειδικοτήτων δεν έχουν πάει ακόμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν ακόμα και σποραδικές ελλείψεις βιβλίων.
Τα ειδικά σχολεία είτε δεν έχουν ανοίξει καν είτε υπολειτουργούν.
Στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ η εικόνα είναι τραγική. Στις ειδικότητες που καταργήθηκαν, τα παιδιά -που σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου θα ολοκλήρωναν κανονικά τις σπουδές τους- πρακτικά, δεν κάνουν μάθημα!
Τα σχολεία δεν έχουν φύλακες, δεν υπάρχουν σχολικοί τροχονόμοι και σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν καν καθαρίστριες.
Καθηγητές μπαίνουν σε καθεστώς κινητικότητας.
Η μείωση των καθηγητών δε συμβάλλει αρνητικά στη μόρφωση;
Οι υποχρεωτικές μετακινήσεις καθηγητών από σχολείο σε σχολείο είναι ο τρόπος που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να «μπαλώσει» τα κενά. Και αυτό μαρτυρά ότι οι εκπαιδευτικοί που υπάρχουν στα σχολεία δεν φτάνουν, πράγμα φυσικό όταν δε γίνονται προσλήψεις.
Επιπλέον, οι γονείς με το «καλημέρα» έβαλαν για άλλη μια φορά βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις καθιερωμένες... «λίστες», που καλύπτουν τόσο τις ελλείψεις υλικών στα σχολεία, όσο και την ανεπάρκεια και ακαταλληλότητα των σχολικών βιβλίων.
Και όλα αυτά, την ώρα που μπαίνει σε εφαρμογή ένας νέος νόμος για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το μορφωτικό ρόλο του Λυκείου, θα σπρώξει πολλά παιδιά εκτός σχολείου στην κατάρτιση και την τσάμπα εργασία και θα τροφοδοτήσει παραπάνω τα φροντιστήρια.
Αυτή είναι η εικόνα στα σχολεία. Αυτή είναι η εικόνα που γνωρίζουν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές.
Και το υπουργείο την ξέρει την εικόνα, ανεξάρτητα αν προσπαθεί να εμφανίσει το μαύρο - άσπρο και λέει πως όλα λειτουργούν κανονικά.
Αυτοί και άλλοι τόσοι, είναι ισχυροί λόγοι για να φουντώσει ο αγώνας για την Παιδεία.
Είναι ισχυροί λόγοι για να κάνουν οι γονείς, οι εργαζόμενοι, δική τους υπόθεση αυτόν τον αγώνα.
Οι συκοφαντίες για εκπαιδευτικούς που τάχα απεργούν χωρίς να έχουν αιτήματα πρέπει να επιστραφούν στην κυβέρνηση.
Τα αιτήματα τα υπαγορεύουν οι σύγχρονες ανάγκες για τη μόρφωση των παιδιών του λαού, που δεν καλύπτονται ούτε στο ελάχιστο αφού δεν υπάρχουν καν εκπαιδευτικοί για όλα τα παιδιά!
Τα παιδιά, λοιπόν, δεν «πληρώνουν τη νύφη» της απεργίας των εκπαιδευτικών και των «κλειστών σχολείων», όπως αρέσκονται να λένε οι σχολιαστές των αστικών ΜΜΕ.
«Πληρώνουν τη νύφη» της πολιτικής της αμορφωσιάς, «πληρώνουν τη νύφη» της στρατηγικής της ΕΕ που λέει ότι η μόρφωση είναι μόνο για λίγους και η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών του λαού θα πρέπει με το ελάχιστο δυνατό κόστος να μαθαίνει μόνο τα απαραίτητα και να σπρώχνεται νωρίς νωρίς για δουλειά με όρους σκλαβιάς.
Γι' αυτό οι εργάτες πρέπει να ξεσηκωθούν απέναντι σ' αυτό το μορφωτικό «μεσαίωνα» και να μπουν μπροστά σε ένα κίνημα για τη μόρφωση που πραγματικά έχουν ανάγκη κι όχι για την ανατροπή μιας κυβέρνησης για να έρθει μια άλλη που δεσμεύεται από την ίδια στρατηγική των μονοπωλίων.
